Wie in de herfst van zijn leven komt, kijkt minder vooruit, maar meer achterom. Kenmerkende vragen zijn dan: wat heeft het leven je gebracht tot nu toe, zijn al je vroegere dromen gerealiseerd en ben je uiteindelijk tevreden met je hedendaagse situatie? Dit alles is inherent aan het ouder worden en geven steeds weer stof tot filosoferen.

De zogenaamde "goede oude tijd" bestaat gelukkig niet meer, al is het triest te moeten constateren dat voedselbanken nog broodnodig zijn. Bij mijn rondleidingen, lezingen en voordrachten merk ik altijd weer hoe zeer men zich in de verhalen herkent. Daarom ook de titel Het feest der herkenning. Ik hoop al deze activiteiten nog jaren te mogen doen.

In de Deventer vertellingen 'Op weg naar de Soos' deel vier eindig ik het verhaal op de begraafplaats aan de Raalterweg met deze regels: "De zon begon te dalen en gaf het prille groen een bijzondere glans. Hendrik besloot richting sociëteit te gaan, want wandelen en filosoferen hadden hem dorstig gemaakt. Voorlopig was het voor hem nog Carpe Diem en met behulp van knoflook, vitaminen enz. enz., maar vooral een goed glas, hoopte hij nog menig jaar op deze aardbodem te vertoeven en Hem veel later te ontmoeten"

Terug naar het overzicht (of lijstweergave)